Leve de vesting Brielle

Het bastion, dat zich meteen links van de entree van het vestingstadje op de wallen bevind, heet eigenlijk het Westerbolwerk, bastion V. Vanaf augustus tot eind 1945 lagen er Nederlandse militairen – onder Engelse vlag – in Den Briel, die hun intrek genomen hadden in de voormalige Duitse barakken van bastion V, dat omgedoopt was tot ‘Oranjekamp’.

Op 9 oktober 1948 werd in de barakken, waarvan de meesten bewoond werden door in de oorlog getroffen gezinnen, het noodbadhuis geopend voor de Brielse bevolking. Bijna niemand had eind jaren veertig en de jaren vijftig en zestig een douche of badkamer, dus ging menig Briellenaar op het Oranjeplein ‘badderen’. Op 4 maart 1943 werd namelijk het badhuis dat in de Langestraat was, getroffen door een bombardement, waarbij het verwoest werd.

Op het Oranjeplein waren 14 woningen. In 1949/1950 zijn er twee noodwoningen bijgezet op het grasveld. Deze vielen op omdat ze zwart geverfd waren. De bestaande barakken waren namelijk groen. Het bracht het totaal aan woningen op 16.  Er hebben verschillende families gewoont: van Citteren, Schilperoord, Hollemans, Koelewijn, De Bruin, Breen, Teun Treure, Roskam, Van der Steen, Warbout, Ritmeester, Botbijl, Holleman, Langendoen, Hensen, Bravenboer, Miezelmoe, Kramer,  Hage- van der Linden, Hoogstraten, van der Reijden en Janus Smit die badmeester was. Later werd Arie Steenbergen de badmeester. In het badhuis kon je een douchebad nemen voor 25 cent of genieten van een ligbad – waarvan er maar één was – voor een gulden. Ruim 200 personen maakten per week gebruik van het badhuis.

Herinneringen en Anekdotes:

Volgens Aard Heijmans was het de sport van veel jongens, om over de tussenmuurtjes van de douchehokjes te kijken of er iets spannends aan de andere kant te zien was. Als de badmeester dat merkte kreeg je op je donder en was je een paar weken niet welkom in het badhuis.

Gerard Hage speelde destijds in een band (The Cheetahs), met onder andere Jan Koster. Zij repeteerden soms in de openlucht voor de bunker. Het was altijd een gezellige boel op het Oranjeplein. Een kleine, knusse gemeenschap op zich.

Ton Vink van Garage Vink in de Nobelstraat kan het zich nog herinneren als de dag van gisteren: ‘Geweldig. Elke zaterdag gingen we naar het Badhuis, badmeester Harry Smit was tevens badmeester op de Wallen. Het heette toen De Vlooien. We gebruikten de badkuip als glijbaan: het water spoot dan onder de deuren door, dat was dan gelijk twee weken geen Badhuis vond Smit. Elke zaterdag ging een klant van ons – n.l Koos Spoor, hij woonde in de Vrouwenhoflaan – op zijn motor naar het Badhuis. Daarna kwam hij altijd bij ons benzine tanken. Daar wachtte ik altijd op: ik kreeg altijd een fooi, 10 cent. Het was een leuke tijd.’

Het badhuis sloot op 31 december 1967. In die zelfde periode vertrokken toen de laatste bewoners en is het kamp afgebroken. Het bastion is toen weer in zijn oude luister hersteld.